Mediation heeft erkenning nodig
???????????????????
Mediation is nog geen deel van onze cultuur, van de spontane reflexen. Betekent dat dat mensen liever vechten en strijden? Natuurlijk niet. Wie wil liever tijd, geld en energie verspillen? Als je mensen de keuze geeft, dan willen ze bovenal een oplossing. Juridische maatregelen en straffen lossen een probleem echter niet op. Niemand zegt ooit: ‘Na het krijgen van deze straf zie ik die mens weer graag.’ Een strijd geeft de illusie dat er iets constructiefs gebeurt en daardoor lijkt een gevecht bedrieglijk veel op een oplossing. Het tegendeel is echter waar.
En de mediator dan, wat kan die doen? Een buitenstaander zonder wettelijk gezag die alleen maar praat –kan die de oplossing brengen?
Jazeker! Lees er het verhaal van de achttiende kameel maar even op na.
Toch zijn er enkele struikelblokken bij de functie van de mediator
Ontbreken van een wettelijk kader voor mediation
Op dit moment is mediation niet wettelijk gedefinieerd en is de uitkomst vrijblijvend. Mensen grijpen dan ook makkelijk naar wat door de overheid wél wordt geruggesteund: de tussenkomst van advocaten, vakbonden, politie, of, wanneer de problemen hun weerslag hebben op hun gezondheid: artsen en psychologen. Zo belanden ze echter vaak bij de verkeerde persoon, iemand die hen niet écht kan helpen bij hun probleem.
Mensen krijgen niet de hulp die ze nodig hebben
Rechtszaken en procedures zorgen voor strafmaatregelen. Een arts kan psychosomatische kwalen fysiek verzachten. Een psycholoog of coach kan helpen bij de emotionele last die voortkomt uit een aanslepend conflict. Maar als het probleem eronder niet wordt aangepakt, dan zijn al deze maatregelen niet meer dan een doekje voor het bloeden.
Relationele problemen moeten opgelost worden op relationeel niveau.
Als de andere partij of de context niet betrokken wordt bij de oplossing, dan wordt het probleem niet ten gronde aangepakt. Dan is er geen relationeel herstel mogelijk, maar ook geen individuele groei of ontwikkeling.
Zolang preventiediensten, vakbonden, huisartsen, leidinggevenden, HR, directie… bij relationele problemen niet doorverwijzen naar een onafhankelijke mediator blijft het knokken – zowel voor de betrokken persoon die in de ellende zit, als voor de bemiddelaars die het werk niet krijgen dat ze zo graag zouden doen.
Artsen, psychologen en andere hulpverleners doen mooi werk op hun eigen gebied. De mediator verdient echter erkenning voor zijn eigen taak en werkterrein, als de objectieve buitenstaander die – overal waar een conflict dreigt om een relatie onherroepelijk te beschadigen – de achttiende kameel kan aanreiken die de doorbraak brengt.